پیرو نظر منشر شده دیشب شورا در قسمت ستون ویژه، ذکر و تشریح این موضوع لازم است که در مورد برخی از رجال سرشناس روستا یک مغالطه ای هست که باید به آن اشاره کنیم. ممکن است بعضی ها بگویند این اشخاص پرطرفدار و محبوب فرهنگی که مورد احترام عوام اند اگر امروز وارد مسائل تراز روستا، مسائل سیاسی، مسائل چالشی نمی شدند این قدر منتقد و خرده گیر یا به قول برخی ها دشمن نداشتند و محترم تر از امروز بودند. این مغالطه است. هیچ جمعی، هیچ نهادی، هیچ مجموعه با ارزش به خاطر انزوا و کناره گیری و گوشه نشینی و خنثی حرکت کردن، هرگز در افکار عمومی مورد احترام نبوده است و بعد از این هم نخواهد بود.

احترام به مجامع و نهادی بی تفاوت و تنزه طلب که دامن از مسائل چالشی برمی چینند، یک احترام ضروری است، یک احترام در معنا و در عمق خود بی احترامی است، مثل احترام به اشیاء است که محسوب نمی شود، مثلا احترام به تصاویر و تماثیل و صورتهاست و براین نمی توان اسم احترام گذاشت. گاهی این احترام، اهانت آمیز هم هست، همراه با تحقیر باطنی آن کسی است که تظاهر به احترام می کند. آن موجودی که زنده است، فعال است، منشأ اثر است، احترام بر می انگیزد، هم در دل دوستان خود و هم حتی در دل دشمنان خود. دشمنی می کنند، اما در حین حال او را تعظیم می کنند و برای او احترام قائلند. 

چندتا از استدلال های رد مغلطه حاشیه نشین شدن فعالان اجتماعی دیروز، مسئولین وقت امروز:

1- حاشیه نشینی این اشخاص سبب منزوی شدن و حذف شدن

اولا حاشیه نشینی افراد فعال روستا و هرجای دیگری خواسته یا ناخواسته به حذف شدن آنها از صحنه می انجامد. وارد جریانات اجتماع و سیاست و مسائل چالشی نبودن، بتدریج به حاشیه رفتن و فراموش شدن و منزوی شدن می انجامد. لذا این افراد فعال با اکثریت خود، با قطع نظر از استثناهای فردی و مقطعی، همیشه در متن حوادث حضور داشته اند. برای همین است که در حال حاضر از یک نفوذ و عمقی در جامعه برخوردارند که کمتر کسی آن را نزد مردم دارد.

2- منزوی شدن آنان سبب آسیب وارد شدن به منافع روستا

ثانیا اگر فرهنگیان می خواستند درحاشیه و درپیاده رو حرکت کنند و منزوی شوند، روستا کمافی السابق در حالت سکون بود و امروزهیچ پیشرفتی حاصل نمی شد. فعالان اجتماعی، سردمداران فرهنگ روستا هستند، دلسوز روستا هستند و باید تمام حرکاتشان در جهت منافع روستا باشد. اگر فرهنگیان از مسائل اساسی- که نمونه برجسته آن، تحولات چشمگیر وغیرقابل انکارهمه جانبه روستا است - کناره می گرفتند و در مقابل آن بی تفاوت می مانند، بدون تردید روستا آسیب می دید و ما امروز دچارخسران می شدیم.

3- پررونق شدن بساط فرصت طلبان و سودجویان
ثالثا اگر حضور درصحنه موجب تحریک فرصت طلبان است پس این حضور دریک جمع بندی نهائی مایه ی خیر است. آن طماعان و فرصت طلبان اندک غیرت ها و انگیزه ها را تحریک می کنند و فرصت هایی را برای موجود زنده می آفرینند. دراین دهه هرگاه به منافع و مصالح روستا یک خصومت و کینه ورزی ای انجام گرفت، درمقابل حرکت سازنده از سوی بیداران و آگاهان جامعه صورت پذیرفت. بارها به عین دیده ایم که یک حرکت منفی از یک شخص مغرض منفعت طلب و سودجو، موجب بوجود آمدن وحدت و همبستگی بزرگ در روستا شده است. بنابراین این قسم مسائل درنگاه کلی به ضرر ما که تمام نشده هیچ، بلکه گاها به نفع ما هم بوده است. هرجا خصومت ورزی صورت گرفت، موجود بیدار و آگاه -یعنی فرهنگیان و روشنفکران- از خود واکنش نشان داده اند و فرصتی خلق کرده اند. دشمنی ها فرصت آفرینند، آن وقتی که ما بیدار باشیم، آن وقتی که ما پویا باشیم، آن وقتی که ما غافل نباشیم.