روی کار آمدن شورای فعلی با طرز فکری نسبتا متفاوتر از شوراهای دوره های قبل، تا حدودی زمینه را برای حضور نسل نوپا و جوان در حوزه های مختلف به طور چشمگیری افزایش داده است که خود این امر تا حدودی ریشه در دو عامل تحصیلات آکادمیک اکثریت این اشخاص و حضور موثر بعضی از آنها در قبل از قبول مسئولیت و حال در گروه های مردمی روستا دانست که تا حدی باعث دید روشن تر آنها در مورد مسائل روز روستا گشته است. 

چنان که در همین راستا نیز در گذر زمان بعضا شاهد حضور تعدادی از چهره های جوان در حلقه های مدیریتی و تصمیم گیری های مهم هستیم. حال این سوال کلیدی مطرح می شود که آیا لیاقت و توانایی پذیرش مسئولیت های بسیار مهم در نسل جوان در همین اندازه خلاصه می شود؟ آیا نباید به آنها بیشتر از اینها بها داد و آنان را در عرصه های مختلف تخصصی شان وارد کرد؟ براستی این وظیفه کیست؟ دلیل بی رغبتی بعضی از جوانان در مشارکت در امور روستا چیست؟

پاسخ به این سوالات به لحاظ نقش و جایگاه جوانان به عنوان سرمایه های جامعه و همچنین اثرگذاری آنان در آینده روستا و حتی منطقه، برای مسئولین و عموم مردم بسیار مهم و قابل توجه است، زیرا برخی باورها و نگاه های سطحی و فاقد بینش، براین باورند که با پایان دوره مدیریتی شورا و دهیار فعلی در صورت روی کار آمدن افرادی بدون تحصیلات دانشگاهی، خواه وناخواه شاهد نوعی کاهش حضور این محدود جوانان فعال فعلی در مسائل مربوط روستا خواهیم بود که پیرو تغییر استراتژی مسئولین بوجود می آید و دوران بی مهری سابق در این مورد دوباره تجدید خواهد شد.

گذری بر سوابق نسل جوان روستا در همراهی مسئولین و نقش آنان در عبور موفقیت آمیز از مشکلات و گردنه های پرپیچ وخم وسخت نشان می دهد که هرگاه مسئولین به ویژه در این دوره که از تعامل بهتری با این قشر برخودار بوده اند از آنان برای همفکری و همکاری کمکی خواسته شده است با رفتار مثبت و هدفمند این قشرپویا روبرو شده اند و در این بین، از همه توان خود به طور مستقیم و با واسطه کمک گرفته اند و از کوچک ترین کاری که در توانشان بوده برای روستا دریغ نکرده اند.

عملکرد جوانان در روی کار آمدن خود مسئولین این دوره و حاشیه های جنجالی آن یک حوزه بسیار شاخص در این زمینه است، چنانکه رقبای آنان که برخلاف اکثریت این عده سابقه مدیریتی هم داشتند و با تمام توانشان برای حضور درعرصه انتخابات حاضر شده بودند و از هیچ تلاشی برای حفظ و یا بازگشت به سِمت قبلی شان فروگذار نبودند. نقش نسل جوان پویا چه در قالب مسئول و چه در قالب فرد عادل اما متعصب نسبت به روستا در این دو گزینه بسیار قابل توجه و تأمل است.

حضور این جوانان غیور در عرصه های مختلف و مشارکت در امور عام المنفعه روستا چه باخواسته مسئولین و چه خلاف خواسته آنان در سال های اخیر نیز دال بر لیاقت و توانمندی آنان در صیانت از روستاست. در این زمینه می توان به تشکیل چند گروه فرهنگی- هنری خلاق و متعهد در ظرف کمتر از یکسال که موجب برابری برنامه های اجرا شده مفرح برای روستا در این مدت کوتاه با کلان شهرها اشاره کرد! که خود موجب حیرت اطرافیان شده است.

این حضورهای بجا، موثر و دلسوزانه در بخش های مختلف روستا و نقش انکارناپذیر جوانان در حوزه ارتقاء شاخص های مهم جامعه با هدف فرهنگ سازی و در پی آن بازگرداندن صفت زیبای دارالعلم به روستا نیز در این میان قابل تقدیر است.

بنابراین علی رغم مشکلات مبنی برنوعی شکاف میان نسل جدید و نوپای روستا با شورای پرافتخار فعلی و حتی نسل جوان دانشگاه نرفته با قشر فرهنگی، شاهد درخشش جوانا برومند روستا هستیم و همانطور که می دانیم اگر نسل جوان از نسل قدیمی پرشورتر نباشد، کمتر نیست. به گونه ای که به قول بعضی قدیمی ها که جوانا امروزی را «جوانان سختی ندیده» می نامند علی رغم تصور آنان باز این جوانان امروزی هستند که در تمام مسائل خط شکن هستند.