نکته های ناگفته

 

 

پنج سال از فعالیت شورا کنونی گذشت با همه پستی و بلندی هایش همزمان با آغاز پنجمین سال فعالیت این زحمتکشان، نقاب از رخ می اندازیم و چهره واضح تر و بی محاباتری را از گرایش اصلی خود در بیان مطالب نشان می دهیم!

 

در سال های آغازین فعالیت شورای اسلامی، افکار نو زیادی وجود داشت به ظاهر حرف های بیشتری از منتقدان توسط این اشخاص شنیده می شد. خبر از جلسات مردمی برای شنیدن مشکلاتشان توسط مسئولین کم و بیش منعکس می شد که علاقمندان و دلسوزان فعال جامعه و به عبارتی می توان گفت تمامی اقشار را خوشحال می کرد. به ویژه آن دسته از اشخاصی که نگاه انتقادی تری نسبت به وضح موجود روستایمان داشتند، ورود چنین برنامه های را ولو حرف ها فقط در آن شنیده می شد و گاها عملی در پشت خیلی از آنها بنا به شرایط وجود نداشت به فال نیک گرفتند اما تشکیل همان چند جلسه ابتدایی کافی بود که بر همه ثابت شود که ما در صحنه گردانی و برنامه ریزی به شدت ضعف داریم. نتیجه این شد که این برنامه حالا با موج شدید انتقادات همان کسانی روبرو شده که روزی، طالب اجرای چنین برنامه های با حضور فعالان بودند و حسرت می خورند که چرا بعد از چند جلسه برگزاری برنامه به این خوبی باید دلسردی مجریان آن را به دنبال داشته باشد؟

 

این افراد که بعد از پنج سال دو مرتبه زبان گشوده اند و به صدا در آمده اند اظهار کردند که اگر مجریان جلسه که همانا شورا در رأس آن بوده بر فرض، بی محتوایی و عدم استقبال و مشارکت مردم در بحث های ارائه شده در جلسات، دیگر استمرار آن را جایز نداشتند باید عرض کنیم که ما اگر می دانستیم در آینده ای که حال باشد قیافه خیلی از این مسئولین بخاطر عدم حضور موثر در صحنه از یادمان خواهد رفت هیچ گاه اجازه تعطیلی این جلسات را نمی دادیم بلکه خود برای برگزاری آن پیش قدم می شدیم.

 

اگر مشکل از آنجا ناشی شود که مسئولین به خصوص صحنه گردانان اصلی این طرح که از اساس، همراه و هم سو با موقعیت ها و آرمان های چون تعدد در قبول مسئولیت و آینده نگری مناسب در این مورد بودند به همین دلیل هم باید برنامه را از ابتدا طوری پیش می بردند که هم بتوانند روی کار بمانند و مخالفان را در کنار خود گاها با زبان حفظ کنند و هم اینکه مطابق خواسته های خود و افراد خط دهنده اش باشد.

 

آری درست فهمیدید در دومین سالگرد آغاز فعالیت بازتاب پخش مطالب، از این رسانه فراگیر چهره ای بی تعارف تر از خود بروز خواهد داد. رویکردی که به طور خاص از سوی مدیر سایت که همانا نگارنده باشد اعلان می شود و در چند محور خلاصه می گردد که عبارتند از:اخبار روز، مطالب فرهنگی و اجتماعی و ورزشی و نقد و تحلیل و مسایل روز دامن گیر جامعه کوچک کوهیج اعم از اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و.... .

که خود شامل مسائل حال و گذشته می باشد.

 

نکته قابل تأمل این است که چنین شاخصه هایی، تا به حال تا حدخاصی محورهایی تنها رسانه جمعی به روز و پرکار روستا بوده اند. در فصل جدید شروع به کار این رسانه، موضوع محتوایی مطالب، گویای فهم ضعیف یا قوی نگارنده درباره جریان های مختلف روستاست. که در بیان این مطالب تمام سعی بر این شده تا بدون غرض ورزی و جبهه گیری و بدور از هرگونه تعصبی نگاشته شود. شاید بعضا مطالبی از دیدگاه افرادی مغالطه آمیز و غیرمستدل باشد که در این صورت خود آنان می توانند با صلاح دید خود با ارسال مطلبی به عنوان جوابیه به این رسانه، به توضیح و تفسیر آن بپردازند. اتفاقا یکی از دغدغه های اصلی ما، کناره گیری مسئولین و فرهنگیان از این قسم حرکات فرهنگی در سال های اخیر است، یعنی فقط با زبان در مجالس، خود را همپای ما می دانند و بعضی ها به خود اجازه می دهند که محور صحبت را به سمت آن سوق دهند در حالی که به جرأت می توان گفت حتی یکبار هم صحفه آن را در اینترنت باز نکرده اند و خود را علامه دهر می دانند و قدر می بینند، اما تظاهر به اپوزیسیون بودن می کنند تا به این وسیله در بین منتقدان هم بی نصیب نمانند.

 

صف بندی اصلی به این شرح است که یک طرف خواهان هضم مطالب با گفته های نامطبق آنان است و در طرف دیگر به شکل افراطی تر، طرفدار سخت گیری شدیدتری در کنترل و بیان مطالب و نظرات اند. که این رویکرد را در گفت و گو با برخی از آنان که می توان شبه روشنفکر خطابشان کرد با این مضمون که مشکل این رسانه عمقی است! بارها شاهد بوده ایم.

 

از موضوع جلسات مسئولین در اوایل دوره فعالیت شان خارج نشویم. هر جلسه ای که برگزار شود اگر میهمانان و میزبانان شرکت کننده در جلسه متناسب نباشند مسلما حرف هم را نخواهند فهمید و مناظره آنان ممکن است در پایان به مناقشه تبدیل شود که این امر بی سابقه هم نیست.

 

بدون شک، جلساتی مفید و مترقی به هر جهت از ارج و ارزش زیادی برخودار است. نگاه های انحرافی به جریان های این جلسات بیشتر از هرکس نزد خود مسئولین مشاهده می شد. از همین جاست که گزاره مغلوط و مشوش بی مخاطب بودن این جلسات ارزشی در شرایطی که گاها پرطرفدار هم بودند پدید آمد.

 

مسئولیت وضعیت گذشته این برنامه و رسیدن آن به این نقطه، بیش از منتقدان به مسئولین و همچنین رجال تراز روستا برمی گردد. البته نمی توان بر این موارد خرده گرفت چرا که معمول هست که در این مواقع به جای رفع مسئله که همان اصلاح شیوه هدایت و نظارت برنامه هاست، اقدام به توقف برنامه می کنند که این در واقع نوعی پاک کردن صورت مسئله محسوب می شود.

 

هیچ کس از حضار در این جلسات انتظار جریان سازی در راستای تقویت مشارکت آمیز متعهد را نداشته و ندارد. انتقاد اصلی متوجه مدیرانی است که نتوانستند آن را به صورت پایدار و مستمر با برنامه ریزی مدون و از پیش تعیین شده هدایت کنند.

با این اوصاف، توقف کامل جلسات تصمیم چندان درستی نبود.

 

هم مردم و هم مسئولین به چنین برنامه هایی نیازمند هستند. بهترین راه حل، احیای صحیح این جلسات با افراد ارزشی و متعهد است. اگر بتوان این برنامه را به یک بسته پرمحتوا و متعالی و هویتمند و هدفدار، در راستای شاخص های مدنظر روستا تبدیل کرد، می توان به تأثیرگذاری مثبت آن بر روستا امیدوار بود.